Mi studis lingvistikon en universitato en Budapest kaj komencis lerni Esperanton nur pro tio, ke mi vidu, kion enhavas, kiel funkcias iu kreita, t.n. planlingvo. Mi estis ravita de la strukturo, la interna logiko de Esperanto. Sed simpla analizado de la lingvo ne kontentigis min kaj mi serĉis la parolantojn, la uzeblon de tiu lingvo. Nova mondo malfermis sin: mi ekkonis multajn homojn, geamikojn en la tuta mondo kaj per ili konatiĝis kun fremdaj landoj, urboj, kulturoj kaj kutimoj. Poste mi decidis fariĝi Esperanto-instruisto kaj dediĉi mian vivon al tio, ke per mia laboro pli kaj pli da homoj ekkonu tiun mirindan interhoman komunikilon.

Mi instruas diversajn lingvojn kaj ankaŭ Esperanton de pli ol 30 jaroj kaj en lernejoj kaj en diversaj kursoj. Estas tre interese kompari la rezultojn de miaj gekursanoj kaj vidi, kiom pli rapide ili ekuzas Esperanton kaj jam post mallonga tempo ili povas konversacii en tiu lingvo kaj facile trovas geamikojn el diversaj landoj.

De 2003 mi vivas kaj laboras en la germana urbo Herzberg am Harz, kie ankaŭ mia instrulaboro kontribuis al tio, ke Esperanto fariĝis elektebla instrufako en la lernejoj kaj ke Esperanto fariĝis komunikad-lingvo por ĝemelurbaj kontaktoj. Pro la plurkampa ĉeesto kaj uzado de Esperanto en la urbo, la urba konsilantaro en 2006 aldonis la kromnomon: "Herzberg am Harz – la Esperanto-urbo".