Esperanton mi tuthazarde eklernis dum politika kriza epoko en Benino (1988). Tiam mi intencis lerni la hispanan lingvon kaj konfuze mi konsideris Esperanton kiel la hispanan. Mi ekdubis, kiam mi rimarkis, ke la lingvo estas tro facila por esti la hispana. Nur post tiu dubo, mi konsciis, ke fakte temis pri iu internacia lingvo. Unue mi memlernis Esperanton dum kelkaj semajnoj kaj poste perkoresponde mi daŭrigis kun la helpo de esperantisto en Nederlando.

Por mi, Esperanto iĝis plia lingvo, per kiu mi povas komuniki kun novaj amikoj en diversaj landoj, ankaŭ kun hispanoj. Tiel mi konatiĝis kun homoj el ĉiuj partoj de la terglobo, eĉ kun homoj, pri kies gepatra lingvo mi antaŭe tute sciis nenion. Krome, Esperanto influis al mia privata kaj profesia vivo, al mia sinteno, al mia pensmaniero kaj al mia rilato kun aliaj homoj, egale al kiuj etnoj aŭ kulturoj ili apartenas.

Mi poste lernis la germanan lingvon danke al Esperanto. Mia tutunua korespondantino estis germanino. Kvankam ni korespondis esperante, mia emo scii pri ŝia lingvo iĝis granda. Mi ankaŭ sciis, ke kelkaj eroj koncerne la gramatikaĵojn, precipe la akuzativo, similas al tiuj de la germana lingvo. Kunmetado de vortoj por krei alian vorton ankaŭ similas al vortkreado en la germana. Finfine mi decidis lerni la germanan ĝis akiro de universitata diplomo. Hodiaŭ mi profesie instruas lingvojn, interalie la germanan lingvon. Pli tolerema kaj malferma mi iĝis pri aliaj kulturoj. Pro Esperanto, mi sentas min vera mondcivitano.